ای کاش( معینی کرمانشاهی)

این بود وفا داری و این بود محبت ؟

ای کاش نخستین سخنت رنگ هوس داشت

ای کا ش که آن  محفل دل ساده فریبت

بر سردرخود ،مهر و نشا نی زقفس داشت

دیوانه برو ،ور نه چنان سخت ببو سم

لبها ی تو می ریخته را کز سخن افتی

دیوانه  برو ،ورنه چنا ن سخت خروشم

تا گریه کنا ن آیی و در پای من افتی

دیوانه برو ،ورنه چنان سخت ببند م

صو رتگر تو زحمت بسیار کشیده

تا نقش ترا با همه نیر نگ به صد رنگ

چون صورت بی روح ،به دیوا ر کشیده