عشق

آن که می گوید دوستت دا رم

خنیا گر غمگینی است 

که آ وازش را ارز دست  دا ده است

ای کا ش عشق را ،زبا ن سخن بو د

هزار کا کلی شا د در چشما ن توست

هزار قناری خا مو ش در گلو ی من

عشق را ای کاش زبان سخن بود

آن که می گو ید دوستت می دا رم

دل اندوهگین شبی است که ممتا بش را می جوید

ای کا ش عشق را زبان سخن بود

هزار آفتاب خندان در خرام تو ست

هزار ستا ره گر یان در تمنای تو ست

عشق را ای کا ش ز با ن سخن بود