بهانه(محمد علی بهمنی)

با هر بهانه در غزلهایم تو را تکرار خواهم کرد

با زنگ نامت ،این سکوت آباد را،آزار خواهم کرد

نام تو را تا بام دیوار بلند شهرخواهم برد

زآنجا تورا،بر خواب این خوش باوران آواز خواهم کرد

هر بار عزمی راشتم ،چیزی مرا از کار وا می داشت

اما قسم بر نام تو ،آن کار را این بار خواهم کرد

دیگر نیارم طاقت دلتنگی دور از تو بودن را

آری همین فردا،همین فردا،تورادیدار خواهم کرد

هر جا که باشی ،در محاق ابرها ودره ها حتی

تا دیدنت هر راه نا هموار را هموار خواهم کرد

یکبار دیگر ،در تو ای آیینه ی باورنما ،خودرا

می یابم واین خویش در تسلیم را،انکار خواهم کرد