جدایی(محمد زهری)

بچه ها

دختر ا

پسرا

همه جای دنیا

چه سفید

چه سیاه

همه شون یک جورن

همه شون هم زورن

همه شون شش خونه بازی می دونن

همشون حرفای هم رو می خونن

خونه ها مال خداس

مال من ،مال تو نیس

خونه ها مال ماهاس

اما تا قد می کشه روز دراز

خونه ها قسمت می شه

یکی تو خونه ی سیاه

یکی تو خونه ی سفید

یکی تو خونه ی زن

یکی تو خونه ی مرد

یکی تو خونه ی من

یکی تو خونه ی تو

بعد دیگه  نخود نخود

بازی شیرین شش خونه تموم

هر کسی رفته خونه ی خود